سلام به دوستای خوب من  یک سوال برام پیش اومده اونم اینه که ما چطور میتونیم انقدر قدرنشناس باشیم که تمام زحمات مردان و زنانی که هشت سال جنگیدن تامابدون اینکه بخوایم زیر سلطه دیگران باشیم الان راحت زندگی کنیم رو فراموش میکنیم واونارو عقب مونده و دمده میدونیم تا حدی که الان بعضی از بچه های ایثارگران از ایثارگری پدر خجالت میکشن و وقتی میپرسی چرا جواب میدن چون اگه دوستامون بدونن مارو امل و عقب مونده خطاب میکنن ما به کجا رسیدیم که الان انقدر جریح شدیم که باید این مسال برامون پیش بیاد و به چیزی که باید افتخار باشه میگیم دمده و باعث خجالت کجاییم کجا؟؟؟؟؟؟؟؟؟

اگه جوابی برام دارین حتما تو نظرات بگین حتما